Beeldcolumn #24 Maria van Lieshout

In de rubriek Beeldcolumn laten afwisselende illustratoren hun favoriete werk van eigen hand zien. Ze leggen uit waarom het werk veel voor hen betekent. Deze keer is Maria van Lieshout aan het woord.

Hier zijn twee spreads uit mijn beeldroman Het lied van de merel. Het zijn allebei persoonlijke beelden. De eerste is een collage. Ik combineer hier een foto van het plafond van mijn grootvaders kantoor aan de Herengracht met illustraties. Mijn opa heeft 25 jaar onder dit plafond gewerkt. Het is een plafondschildering geïnspireerd door de Aeneid van Virgilius. Mijn moeder speelde eronder als klein meisje, en tijdens de oorlogsjaren was het kantoor een vergaderplek voor het verzet, en werd er onder deze schildering beraamd hoe het verzet de nazi’s kon saboteren. Onder de schildering nam mijn opa afscheid van zijn grote vriend en collega Frits Nieuwenhuijsen, die even later gearresteerd werd door de Sicherheitsdienst en door hen werd gefusilleerd (doodgeschoten).

Het tweede spread is een tekening van mijn hoofdpersoon Emma, die in elkaar stort als ze de fusillade van Erik waarneemt. Erik is geïnspireerd door Gerrit Jan van der Veen, een kunstenaar die tijdens de oorlog zijn creativiteit inzette tegen de nazi’s. Hij vervalste persoonsbewijzen en bonkaarten voor mensen die ondergedoken zaten. Tijdens een poging om z’n verzetsvrienden te bevrijden uit het Huis van Bewaring is hij in z’n rug geschoten door de Sicherheitsdienst en een poosje later is hij gearresteerd bij Uitgeverij de Spieghel. Hij heeft z’n verzet met een fusillade in de duinen bij Bloemendaal moeten bekopen.

Kunst en verzet zijn altijd nauw met elkaar verbonden geweest. Als kunstenaars moeten we moeilijke vragen blijven stellen, verhalen blijven doorvertellen en opstaan tegen onrecht en onderdrukking. Dat is ons werk.