[Beeldcolumn] Yoko Heiligers

Beeldcolumn #16 Yoko Heiligers

In de rubriek Beeldcolumn laten afwisselende illustratoren hun favoriete werk van eigen hand zien. Ze leggen uit waarom het werk veel voor hen betekent. Deze keer is Yoko Heiligers aan het woord.

Onlangs verscheen mijn prentenboek Mensendieren (uitgeverij Loopvis, 2023). Het boek bestaat uit een dierencollectie geïnspireerd op vintage schoolplaten. Alle 25 dieren zijn onderverdeeld in afzonderlijke segmenten die verschillende aspecten van dat specifieke dier vertegenwoordigen, vergezeld door begeleidende woorden die uitnodigen om opnieuw te kijken.

Dit project komt voort uit mijn liefde voor dieren. Ik wilde hun schoonheid laten zien en tegelijkertijd tonen hoe vreemd het is dat mensen ze zo verschillend behandelen (ikzelf evengoed). Sommige dieren wonen bij ons in huis, sommige dieren bewonderen we in de dierentuin, sommige dieren eten we op. Ze zijn verweven met ons leven: ze spelen een rol in onze verhalen, we vernoemen sterrenstelsels naar ze en ze zijn het leer van onze schoenen. Het was voor mij belangrijk om iets te doen met die complexe en fascinerende relatie omdat ik er zelf mee worstelde. Door de situatie te verbeelden, wordt duidelijk hoe paradoxaal onze relatie met dieren is. Het voelt als een opluchting dat ik deze gemengde gevoelens door middel van dit boek kan delen. 

Het heeft wel jaren geduurd voordat ik de juiste vorm van mijn betoog in beeld vond. Mijn eerste pogingen strandden allemaal, mensen zeiden dat dit onderwerp te ingewikkeld zou zijn voor kinderen. Ik geloofde er op een gegeven moment zelf ook niet meer in, liet het idee liggen, richtte mijn aandacht op andere prentenboeken en opdrachten. Tot ik op een dag zomaar de geest kreeg en op een vrij moment een koe tekende, opgedeeld in 3 segmenten. Dit was zo’n fijne vorm, ik vond het plezier weer terug: geschikte dieren kiezen, hun aspecten verzamelen, de vlakverdeling op papier: het was een verslavende puzzel. In mijn vrije uurtjes werkte ik eraan, er zat geen druk op. Later voegde ik nog de begeleidende woorden toe, bijvoorbeeld bij de Koe: fabriek, industrie, ritueel. De verzameling dieren werd steeds groter. 

Toen het er 25 waren raapte ik mijn moed bij elkaar en stuurde Mensendieren in 2021 naar The Unpublished Picturebook Showcase van dPICTUS. Het kreeg toen de meeste stemmen van uitgevers wereldwijd. De Italiaanse uitgeverij Orecchio Acerbo zag het daar, kocht de wereldrechten en gaf het eind 2022 uit onder de titel UominiAnimali. Er komen meerdere vertalingen aan en UominiAnimali ontving al verschillende onderscheidingen. Het was bijvoorbeeld onderdeel van de BRAW Amazing Bookshelf op de Kinderboekenbeurs in Bologna en won de Premio Orbil Divulgazione 2023, een prijs van Italiaanse boekhandels. De Nederlandse rechten hield ik zelf en ik ben er heel trots op dat Mensendieren nu bij de fantastische uitgeverij Loopvis is verschenen!