Potloodcast 21: Claudie de Cleen
Potloodcast 21: Claudie de Cleen
In deze aflevering van de Potloodcast vertelt Claudie Cleen aan de hand van vijf zelf gekozen beelden over wat haar inspireert, hoe ze te werk gaat en op welke manier ze is gevormd als illustrator. Claudie is opgeleid als grafisch ontwerper aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en behaalde een Master Fine Arts aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Sinds 2000 is ze vooral werkzaam als redactioneel illustrator, maar maakt ook ruimte voor autonome projecten.
1. Een beeld uit je jeugd dat achteraf misschien belangrijk is geweest voor je bestaan als kunstenaar/illustrator.
‘Deze boom van Magritte hing als poster bij ons thuis aan de muur. Ik kon er eindeloos naar kijken. Het was niet een gewone boom, er gebeurde wat met die boom. Maar wat snap ik nog steeds niet. Ik heb ergens gelezen over Magritte dat hij zei: ‘als ik mijn werk zou uitleggen, betekent dat niet dat mijn werk dan duidelijker wordt’, dat vind ik wel een hele goede.’
2. Beelden die jou op het spoor zetten van je keuze om als illustrator/kunstenaar door het leven te gaan
’Ik was zelf in mijn basisjaar ook nog heel erg bezig met het afstand nemen van familie en dat soort dingen. Ik tekende toen ook al heel veel huizen, daarvan weggaan en dat soort beelden. Dit beeld van de kunstenaar Louise Bourgeois vind ik een hele mooie oplossing, maar tegelijkertijd ook wel beklemmend. En ze had een hele mooie lijnvoering.’
3. Een werk van eigen hand dat je eerste schreden op het pad van de illustrator verbeeldt
‘Dit is werk uit het basisjaar van de Rietveld. Dit jaar onder leiding van docent Frans Oosterhof is bepalend geweest voor mijn manier van werken. Deze tekeningen zijn gemaakt op een ochtend waarop de docent allerlei voorwerpen op een grote tafel zette en vroeg ‘het karakter’ van de spulletjes te verbeelden. Ik kwam altijd met een grote doos met tekenspullen aan en deze les gaf me de gelegenheid verschillende manieren van tekenen uit te testen.’
4. Een autonoom beeld van eigen hand
‘Ik dacht ik koop een tafelkleed. En ik ga gewoon heel 2023 op het tafelkleed zetten. En dan heb je aan tafel wat leuks om over te praten. Nou. Niet dus, maar ik begon dus eigenlijk met die tekst: Je moet ergens beginnen, ook omdat ik een beetje vast zat.
En ik dacht dan kan ik dat in de avond thuis gaan doen. En dan borduur ik zo lang als de oorlog duurt. Ik ga in ieder geval die tanks borduren en soldaatjes en zo. Maar ja, er komt geen einde aan en er komt alleen maar meer ellende bij. Dus het is gewoon niet te doen.’
5. Een toegepast beeld van eigen hand
’Ik maak bijna nooit portretten maar soms is dat wel de juiste vorm zoals bij dit silhouet van Anjet Daantje. Ik las dat zij een groot liefhebber was van het werk van Emily Brönte en dit gecombineerd met haar opvallende uiterlijk met lange vlechten maakte dat ik op het beeld van een klassiek aandoende tekening kwam. Haar boek zit ingenieus in elkaar met veel verhaallijnen en karakters, allemaal uit het brein van Daantje ontsproten. Haar vlechten krioelen als gedachtenspinsels om haar hoofd.