[potloodcast] Potloodcast 13: Hedy Tjin

Potloodcast 13: Hedy Tjin

Hedy Tjin is in deze aflevering van de Potloodcast aan het woord over haar werk als illustrator en kunstenaar. Ze vertelt aan de hand van vijf beelden over haar kleurrijke handschrift, een indrukwekkende reis naar Suriname en haar nieuwe boek.

1. Invloedrijk beeld uit jeugd 

Vroeger deed ik regelmatig mee aan kleurwedstrijden, maar ik won bijna nooit. Een knuffel van het Robijn beertje en het boek Floddertje door Annie M.G. Schmidt en Fiep Westendorp waren de enige twee prijzen die ik als kind won. Het boek over Floddertje is mij altijd bijgebleven. Ik was gek op de gekke verhalen en heb ze wel honderd keer gelezen. Er ging natuurlijk altijd iets fout met Floddertje, maar elke keer dat ik de verhalen las hoopte ik toch dat het dit keer wel goed zou gaan. Dat gebeurde nooit. De illustraties van Fiep Westendorp zijn zo eigen en toch realistisch. Daardoor kan je je goed in de situaties uit de verhalen verplaatsen.

2. Invloedrijke illustratie voor je illustratiecarrière    

Op de basisschool was ik gek van de Looney Tunes. Ik keek niet per se naar het programma op tv, maar was vooral fan van de karakters. Die tekende ik oneindig vaak na. Met een aantal klasgenoten richtte ik zelfs een Looney Tunes clubje op. We maakten zelfgetekende pasjes van onze favoriete personages. Die van mij was Sylvester de kat. Ik weet niet zo goed waarom dat mijn favoriet was, maar heb wel altijd veel van katten gehouden.  

3. Een werk van eigen hand dat je eerste schreden op het pad van de illustrator verbeeldt 

Vlak na mijn afstuderen in 2009 begon ik met de acquisitie voor illustraties bij tijdschriften en kranten. Tot mijn grote verbazing had ik al snel beet. De eerste toegepaste opdracht die ik kreeg was voor de Viva; toen nog een van de bestverkopende magazines. Het werk dat ik in die tijd maakte was compleet anders. Ik maakte mijn illustraties allemaal analoog en deed alles met papier, inkt en een schaar. Daarnaast waren, in tegenstelling tot mijn huidige illustraties, alle tekeningen in zwart-wit.  

De kenmerkende kleuren van het werk dat ik nu maak, begonnen pas een rol te spelen na een aantal winters in Suriname doorgebracht te hebben. Het groen, de natuur en het buitenleven vroegen om iets anders dan zwart-wit. Het was geen bewuste keuze, maar een langzame omwenteling die ter plekke ontstond. De verandering werd versterkt door de prachtige kunst die het land rijk is. Je komt de overal beeld tegen op straat, en het is allemaal even kleurrijk.

4. Een autonoom beeld van eigen hand   

Deze schildering maakte ik drie jaar geleden. Voor de meeste kijkers zal de voorstelling er abstract uitzien, maar voor mij heeft het een duidelijke betekenis. Het is een schildering van mijn familie die ontstond uit een collage van uitgesneden familiefoto’s van vroeger. Zo zou je onder andere mijn vader, zusjes en mijzelf kunnen herkennen. De schildering is onderdeel van een serie die ik maakte vanuit eigen interesse. Na een expositie in museum de Fundatie in Zwolle werden de doeken aangekocht door datzelfde museum. 

Familie is een belangrijke inspiratiebron in mijn werk. Zo ben ik nu bezig met een boek over mijn Portugese overgrootvader die op jonge leeftijd vanuit Madeira in Suriname terecht is gekomen. Het verhaal gaat dat hij het schaafijs in Suriname heeft geïntroduceerd. Ik ben opgegroeid met dit verhaal en het interesseert me hoeveel verschillende vertellingen van deze familiemythe bestaan. Het wordt de basis voor mijn nieuwe boek.

5. Een toegepast beeld van eigen hand    

Deze muurschildering van Anton de Kom is er een uit een serie van vier. Ik maakte de schilderingen in opdracht van het Canon van Nederland voor een campagne om jongeren meer te verbinden met de Nederlandse geschiedenis. De portretten van de figuren werden voorzien van een bijpassende quote. Eerder creëerde ik afbeeldingen van Vincent van Gogh in Nijmegen en Aletta Jacobs in Groningen. 

Het portret van Anton de Kom is te zien in Amsterdam Zuidoost op het Anton de Komplein. De bijgaande uitspraak is ‘leer en respecteer’. Ik zocht naar een manier om de Kom zo authentiek mogelijk af te beelden; dat werd uiteindelijk een versie in pak en met een wijze blik op zijn gezicht. De muurschildering werd erg goed ontvangen door de buurtbewoners.