Vrouw & identiteit
Vrouw & identiteit
Kracht, empowerment en schoonheid
27 januari 2023 door Lipika Bansal

Ana Collectives en Loes Faber portretteren vrouwen op een eigenzinnige manier. Tijdens de zoektocht naar de identiteit van deze afgebeelde vrouwen, ontdekken zij ook meer over zichzelf.
Ana Collectives is een merk dat zich inzet voor diversiteit en gelijkheid en zich richt op zelfliefde en empowerment van vrouwen. De missie van Ana Collectives is om van de wereld een betere plek te maken en stelt daarbij dat de sleutel tot verandering bij jezelf ligt.
Ana is beeldend kunstenaar met een achtergrond in grafische vormgeving, modefotografie en film. Ze haalt haar inspiratie uit mode, kunst, mensen en psychologie. Ana toont met haar werk de schoonheid van de zwarte vrouw. Ook in haar kunst en in samenwerking met andere organisaties staan kracht, liefde, heling en empowerment centraal.
Tijdens ons gesprek vertelt Ana dat ze in Mozambique is geboren. Als ze drie maanden oud is, komt ze in Nederland terecht bij haar adoptieouders. Ze groeit vol liefde op in een Nederlands gezin, waar iedereen welkom is. Tijdens de wereldwijde Black Lives Matter protesten en de lockdown, kwamen haar eigen worstelingen over haar adoptieachtergrond en het feit dat ze een zwarte vrouw is naar boven.
“Toen ben ik gaan illustreren. Ik merkte dat tekenen me rustig maakt en het therapeutisch voor mij werkt. Door het tekenen ben ik mezelf gaan omarmen. Met mijn werk portreteer krachtige vrouwen, die zichzelf durven te zijn en zichzelf omarmen om wie ze zijn.”

Loes Faber verdiepte zich voor haar boek ‘Ik ben mijn muze’ in acht vrouwelijke kunstenaars. Toen Loes tien jaar geleden aan dit project begon, viel ze van de ene verbazing in de andere. Voor vrouwen was het niet vanzelfsprekend om de vrijheid te hebben om te kiezen voor een bestaan als kunstenaar. Het was soms een daad van verzet. De vrouwelijke kunstenaars moesten vechten voor erkenning en kregen te maken met seksisme, vooroordelen en clichés.
Loes poogt in haar boek om het verhaal van acht vrouwen, die in de eerste instantie geen plek in de kunstgeschiedenisboeken kregen, te vertellen. In ‘Ik ben mijn muze’ verbeeldt Loes het verhaal van de kunstenaars Artemisia Gentileschi, Barones Elsa von Freytag-Loringhoven, Charley Toorop, Claude Cahun, Frida Kahlo, Amrita Sher-Gil, Elizabeth Catlett en Carolee Schneemann.
Loes volgt op een subjectieve manier de levensverhalen van deze kunstenaars. Het boek is één groot onderzoek: zowel visueel als inhoudelijk. Ze vertelt tijdens ons gesprek dat ze door te tekenen meer over de vrouwen te weten kwam. Ze begon hun werken en thema’s beter te begrijpen. De selectie van vrouwen was voor Loes een persoonlijke keuze; de vrouwen komen uit verschillende werelddelen en werken vanuit verschillende disciplines. Loes probeert met het boek een alternatieve kijk op de kunstgeschiedenis te bieden.
“Ik kwam deze vrouwen tegen tijdens mijn onderzoek en werd aangetrokken door hun levensverhaal en kunstenaarschap. Ze werden mijn persoonlijke muzen, ik heb enorm van hun verhalen geleerd, en bewonder hun passie, gedrevenheid, emancipatie en eigenzinnigheid. Ook zij hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van mijn eigen identiteit.”
